Νότιο Πήλιο, οδοιπορικό: Άνω Λεχώνια, Άγιος Βλάσιος,  Άγιος Γεώργιος Νηλείας, Πινακάτες, Βυζίτσα, Μηλιές.

Έξι χωριά, έξι στάσεις, χίλια πράγματα να δεις!  Ένα ορεινό οδοιπορικό με άφθονες θαλασσινές πινελιές και φυσικά με την ανυπέρβλητη φύση του Πηλίου, παντού και πάντα παρούσα,  να μας συντροφεύει σε κάθε μας βήμα.

Copyright photo & text: Theo Athanasiadis / Views Of Greece

Ο ασφάλτινος δρόμος που τραβά για το Νότιο Πήλιο και τα χωριά του Παγασητικού,  θα μας φέρει εύκολα στην Αγριά, ένα παραλιακό κεφαλοχώρι που πλέον  αποτελεί σχεδόν προάστιο της θεσσαλικής πρωτεύουσας.

Από αυτό εδώ λοιπόν το ιστορικό χωριό του Παγασητικού θα χαράξουμε πορεία ορεινή που θα σκαρφαλώνει στα κατάφυτα πρανή του νότιου Πηλίου. Στη διαδρομή θα συναντήσουμε χαρακτηριστικά πηλιορείτικά παραδοσιακά χωριά και θα προτείνουμε κάποιες στάσεις που αξίζει να κάνετε.

Από την Αγριά  ως τις πασίγνωστες Μηλιές όπου και θα ολοκληρωθεί το οδοιπορικό μας, θα καλύψουμε μια απόσταση 25 χιλιομέτρων σε δρόμο ορεινό με άφθονες στροφές.

Σε όλη τη διάρκεια της πορείας μας εκτός από τα υπέροχα χωριά και το κατάφυτο ανάγλυφο του Πηλίου, θα έχουμε την ευκαιρία να απολαύσουμε την ανυπέρβλητη θέα στις ακτές του Παγασητικού κόλπου.

Άνω Λεχώνια, κρυμμένα μέσα σε κήπους και περιβόλια

Μόλις 5 χιλιόμετρα από την Αγριά πραγματοποιούμε την πρώτη μας στάση σε ένα χωριό που κυριολεκτικά μοιάζει περικυκλωμένο από αγρούς και οπωρώνες. Τα Άνω Λεχώνια τα συναντάμε σε ύψος 180 μέτρων. Πρόκειται για έναν απλωμένο πολεοδομικό ιστό με όμορφα αρχοντικά και καλοβαλμένες νέες κατασκευές που τις αγκαλιάζουν πολύχρωμοι κήποι. Από τα μέσα του 19ου αιώνα τα Άνω Λεχώνια μπήκαν γρήγορα σε τροχιά ανάπτυξης. Το 1865 η οικογένεια Κουκουσλή (Κοκοσλή)  έστησε το πρώτο εργοστάσιο μεταξουργίας, ενώ αργότερα δημιουργήθηκαν μικρές βιομηχανίες επεξεργασίας φρούτων, παγοποιίας και αλευρόμυλοι.

Το 1895  τα Άνω Λεχώνια ενώθηκαν σιδηροδρομικά με τον Βόλο και λίγο αργότερα με τις Μηλιές. Σίγουρα τα πλέον εμβληματικά κτίσματα του χωριού είναι ο  Πύργος του Καραγιάννη, αλλά και αυτοί του Κοκοσλή και του Ολύμπιου. Επίσης αξιοθέατο του χωριού είναι και ο σιδηροδρομικός σταθμός απ’ όπου αναχωρεί το τουριστικό πλέον τρενάκι του Πηλίου, γνωστό ως «ο Μουτζούρης» που φθάνει μέχρι τις Μηλιές.

Άγιος Βλάσιος, οργιαστική φύση

Αφήνουμε πίσω μας τα Άνω Λεχώνια και ανηφορίζουμε με μπόλικες στροφές για το επόμενο χωριό της προτεινομένης διαδρομής μας, τον Άγιο Βλάσιο που θα συναντήσουμε σε μια καταπράσινη κόχη του βουνού, αφού περάσουμε τον συνοικισμό Παλιόκαστρο και το πλατανοσκέπαστο ποτάμι του  Κουφάλα.  Ο δρόμος δεν μπαίνει μέσα στο χωριό, γι’αυτό καλό θα ήταν να αφήστε το όχημά σας στον δημοτικό χώρο στάθμευσης και να συνεχίσετε προς το κέντρο του οικισμού με τα πόδια.

Σήμερα στον Άγιο Βλάσιο διαμένουν μόνιμα περίπου 350 – 400 άνθρωποι που στο σύνολό τους ασχολούνται με την παραγωγή ποιοτικών φρούτων και βιολογικών προϊόντων.  Λίγο ψηλότερα από τον Άγιο Βλάσιο, στον δρόμο που κατευθύνεται προς  Άγιο Γεώργιο Νηλείας, θα διακρίνετε αριστερά  τον στενό δρομάκο που οδηγεί μετά από 1 χιλιόμετρο στο παλιό Μοναστήρι των Ταξιαρχών (1764) με το περίτεχνο ξυλόγλυπτο τέμπλο.

 Άγιος Γεώργιος Νηλείας, ένα μπαλκόνι με απεριόριστη θέα

Μετα από γερή ανάβαση που όμως δεν είναι μεγαλύτερη από 5 χιλιόμετρα, φτάνουμε στον Άγιο Γεώργιο Νηλείας με τις γειτονιές του να απλώνονται στη ράχη του βουνού “Σχιντζουράβλι”. Είναι το ψηλότερο χωριό του Πηλίου (υψόμ. 680) μετά τα Χάνια. Το χωριό κτίσθηκε τον 15^ο αιώνα από Θεσσαλούς και Ηπειρώτες κτηνοτρόφους. Ο οικισμός είναι ένα από τα πιο χαρακτηριστικά «μπαλκόνια» του Πηλίου με εξαίσια  θέα στον Παγασητικό κόλπο.

Εδώ   λειτουργεί το Δημοτικό Μουσείο Τέχνης με έργα του γλύπτη Νικόλα. Επίσης μην παραλείψετε να επισκεφθείτε την εκκλησία του Αγ. Αθανασίου με τα λιθανάγλυφα του Ζουπανιώτη μάστορα Μίλιου που καταγόταν από το μαστοροχώρι Πεντάλοφος (Ζουπάνι) της Μακεδονίας. Το χωριό διαθέτει μερικούς πολύ καλούς ξενώνες και ταβέρνες και μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως αφετηρία για εκδρομές, τόσο προς τα ορεινά χωριά, όσο και προς τα παράλια.

Απο Άγιο Γεώργιο ενδιαφέρουσα είναι και η διαδρομή που θα σας φέρει στο χωριό Ανω Γατζέα, απο εδώ μπορείτε να συνεχίσετε την κατηφοριά ως τις ακτές του Παγασητικού.

Πινακάτες, σεμνή αρχοντιά

Η διαδρομή από τον Άγιο Γεώργιο προς τις Πινακάτες είναι σχετικά ήπια χωρίς μεγάλες κλίσεις και πραγματοποιείται στο σύνολό της μέσα σε ένα υπέροχο δάσος που το απαρτίζουν πολλά και διαφορετικά δασικά είδη. Οι Πινακάτες θα σας καλωσορίσουν με την πλατανοσκέπαστη πλατεία τους, όπου δεσπόζει η  βασιλική του Αγ. Δημητρίου, εδώ  βρίσκεται και η καλαίσθητη μαρμάρινη βρύση του 1874.

Στο χωριό υπάρχει ταβέρνα και μερικοί ιδιαίτερα αξιόλογοι ξενώνες που λειτουργούν σε αναπαλαιωμένα αρχοντικά του 19^ου αιώνα. Με αφετηρία τις Πινακάτες μπορείτε να πραγματοποιήσετε πολλές πεζοπορικές διαδρομές ακολουθώντας τα παλιά καλντερίμια τόσο προς Βυζίτσα και Μηλιές, όσο και προς την Άνω – Κάτω Γατζέα.

Βυζίτσα, σα ζωγραφιά

Προτελευταίο  χωριό στο σύντομο αυτό οδοιπορικό μας, εδώ στις παρυφές του Νότιου Πηλίου, είναι ο κουκλίστικος οικισμός της Βυζίτσας, ένα από τα πρώτα χωριά του θεσσαλικού βουνού που άρχισαν ήδη από το 1970 να προωθούνται από τον Ελληνικό Οργανισμό Τουρισμού ως ορεινός προορισμός. Το χωριό βρίσκεται σε ύψος 580 μέτρων σε μια ομαλή και κατάφυτη από κάθε είδους βλάστηση πλαγιά του βουνού των Κενταύρων.

Η πλατεία της Βυζίτσας είναι μικρή, αλλά πανέμορφη και σκιάζεται από υπεραιωνόβια πλατάνια, ενώ ολόγυρά της υπάρχουν καφέ, ταβέρνες και μικρά  μαγαζιά που πωλούν είδη λαϊκής τέχνης και τοπικά προϊόντα.

Χαμηλότερα από την πλατεία και επι του δρόμου δεσπόζει η επιβλητική  εκκλησία της Ζωοδ. Πηγής, κτίσμα του 1725. Όμως όλο το χωριό επειδή είναι μικρό και ιδιαίτερα γραφικό αξίζει να του αφιερώσετε χρόνο και να περιηγηθείτε στα λιθόστρωτα καλντερίμια του.

Μηλιές, το κεφαλοχώρι

Ούτε 3 χιλιόμετρα δεν χωρίζουν τη Βυζίτσα από τις Μηλιές. Ο δρόμος  περνά μέσα από το  χωριό, αλλά φροντίστε να παρκάρετε σε κάποιο ασφαλές σημείο για να ξεκινήσετε την περιήγησή σας με τα πόδια. Ανέκαθεν οι Μηλιές ήταν ο πνευματικός φάρος του Πηλίου . Το 1814 ιδρύθηκε από τους πρωτεργάτες του νεοελληνικού Διαφωτισμού Άνθιμο Γαζή, Γρηγόριο Κωνσταντά και Δανιήλ Φιλιππίδη, η «Σχολή των Μηλεών»  με τη χαρακτηριστική πινακίδα στην είσοδο της να αναγράφει «Ψυχής Ακος» δηλαδή «Θεραπεία Ψυχής».

Στη  «Σχολή των Μηλεών» διδάσκονταν εκτός των άλλων  αρχαία Ελληνικά, Μαθηματικά, Φυσικές επιστήμες  και Φιλοσοφία. Με την εισβολή όμως του Μαχμούτ Πασά Δράμαλη  που κατέπνιξε την επανάσταση στη Θεσσαλία, κάηκε ένα μεγάλο μέρος της πολύτιμης βιβλιοθήκης, ενώ 122 χρόνια αργότερα οι Γερμανοί κατέστρεψαν εντελώς το κτήριο. Στο Λαογραφικό Μουσείο του χωριού φυλάσσονται 4000 τόμοι που διασώθηκαν από τις απανωτές καταστροφές. Από την πλατεία των Μηλιών μπορείτε να κατεβείτε ως το σιδηροδρομικό σταθμό. Αν έχετε παρέα μαζί σας και μπορεί κάποιος να επιστρέψει το όχημά σας πίσω στα Άνω Λεχώνια, αξίζει να πάρετε το παραδοσιακό τραινάκι και να απολαύσετε την υπεροχή διαδρομή. Πληροφορίες για τα δρομολόγια  https://www.trainose.gr/

ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ. ΔΕΙΤΕ ΑΚΌΜΗ: Ο Κίσσαβος τα παραδοσιακά χωριά του και οι απίθανες παραλίες του Αιγαίου.

“Views Of Greece” travel photojournalism – Discover the real Greece with the experts

Απαγορεύεται η αναδημοσίευση και γενικά η αναπαραγωγή του παρόντος με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά ή συνολικά, συμπεριλαμβανομένων των επιμέρους κειμένων ή και των φωτογραφιών χωρίς τη γραπτή άδεια του δημιουργού, σύμφωνα με τον νόμο Ν.2121/1993 και τη διεθνή σύμβαση της Βέρνης (που έχει κυρωθεί με το ν. 100/1975).  Η Πνευματική ιδιοκτησία ανήκει στον δημιουργό και αποκτάται χωρίς καμιά διατύπωση και χωρίς την ανάγκη ρήτρας απαγορευτικής των προσβολών της.

• Άγιος Βλάσιος
• Άγιος Γεώργιος Νηλείας
• Άνω Λεχώνια
• Βυζίτσα
• Μηλίες
• Νότιο Πήλιο
• οδοιπορικό
• Πινακάτες