Αν και βρίσκεται δίπλα στον διάσημο Όλυμπο, ο Κίσσαβος σίγουρα δεν ζει στη σκιά του. Το θεσσαλικό βουνό ξεχωρίζει και τραβά σαν μαγνήτης κοντά του όσους ξέρουν να εκτιμούν τα δώρα της φύσης και θέλουν να ανακαλύψουν νέα πεδία για κάθε είδους δραστηριότητες τόσο σε βουνό, όσο και σε θάλασσα.
Ακολουθώντας από τη Λάρισα το γρήγορο και με αρκετή κίνηση δρόμο που τραβά ανατολικά για το κεφαλοχώρι της Αγιάς και τα παράλια του Αιγαίου, σε καμία περίπτωση δεν μπορείς να υποψιαστείς τις δυναμικές εναλλαγές που κρύβει αυτή η ξεχωριστή τοπιογραφία, μόλις λίγα χιλιόμετρα μακριά από τις βαρετές ευθείες του κάμπου. Ένα πλήθος ορεινών και ημιορεινών κοινοτήτων που ακουμπούν στις καταπράσινες πλαγιές της Όσσας (Κίσσαβος) θα σε μυήσουν στα μυστικά του πανέμορφου τόπου.
Βέβαια η Αγιά έχει απωλέσει μεγάλο μέρος του παλιού οικιστικού μεγαλείου, καθώς έχουν κτισθεί αρκετά καινούργια τσιμεντένια κτήρια. Όμως τα ορεινά χωριά Νερόμυλοι, Μεγαλόβρυσο, Μελίβοια και φυσικά το πανέμορφο Μεταξοχώρι μοιάζουν με αρχιτεκτονικά κοσμήματα σαν τα κοιτάς από μακριά με τα εντυπωσιακά αρχοντόσπιτά τους να πλέουν μέσα σε μια θάλασσα κάθε λογής πράσινου.
Κίσσαβος, τα χωριά με την μεταξένια ιστορία
Αν και σύμφωνα με γραπτές μαρτυρίες, συντεχνίες μεταξάδων υπήρχαν ήδη από τον 17ο αιώνα, ο τόπος γνώρισε οικονομική ευημερία κυρίως κατά τον 18ο και 19ο αιώνα, εποχή κατά την οποίαν οι ντόπιοι κατάφεραν να τυποποιήσουν την παραγωγή και την επεξεργασία του μεταξιού. Επιπλέον, στην ευρύτερη περιοχή της Όσσας, παράλληλα με την παραγωγή και την επεξεργασία του μεταξιού, μεγάλη ανάπτυξη γνώρισε η ύφανση βαμβακερών υφασμάτων (αλατζάδες), τσεβρέδων και μαντηλιών. Μετά την οικονομική κατάρρευση των Αμπελακίων, οι κάτοικοι του Μεταξοχωρίου ανέλαβαν την εμπορική διακίνηση του κόκκινου βαμμένου νήματος με τις χώρες της Κεντρικής Ευρώπης, αποκομίζοντας υψηλά κέρδη. Ταυτόχρονα, γνώριζαν περιστασιακά άνθηση και άλλα είδη οικοτεχνίας, όπως η κηροπλαστική, η κεραμοποιία, η καλαθοπλεκτική, η μακαρονοποιία, ενώ μετά το 1870 η παραγωγή και κατεργασία του μεταξιού έφθασε στο ζενίθ της, με τον ερχομό και την εγκατάσταση στην περιοχή της Ελβετικής οικογένειας των Φαβρ που έφεραν μαζί τους νέες γνώσεις, τόσο για τον μεταξόσπορο, όσο και για τη χρήση σύγχρονων μηχανών.
Μεταξοχώρι, ιστορία σαν παραμύθι
Το Μεταξοχώρι -χαρακτηρισμένος διατηρητέος, παραδοσιακός οικισμός- απέχει από την Λάρισα 35 χιλιόμετρα και απλώνει τις γειτονιές του σε ύψος 300 με 400 μέτρων. Ο οικιστικός ιστός του χωριού χωρίζεται στα δύο από την πλατανοσκέπαστη ρεματιά της κοίτης του μικρού ποταμού Άμυρου. Έως τα τέλη της δεκαετίας του 1960 το Μεταξοχώρι παρέμενε έρημο και παρακμασμένο μέχρι που ο σκιτσογράφος και θεατρικός συγγραφέας Χρύσανθος Μποσταντζόγλου -γνωστός με το ψευδώνυμο Μποστ-, διωγμένος από τη Χούντα, βρήκε καταφύγιο εδώ. Μετά τη μεταπολίτευση πολλοί καλλιτέχνες, συγγραφείς, ακολούθησαν το παράδειγμά του αγοράζοντας και αναστυλώνοντας τα ερειπωμένα αρχοντικά. Με τον τρόπο αυτό η παλιά Ρέτσιανη ζωντάνεψε ξανά και έγινε Μεταξοχώρι, το θεσσαλικό χωριό των καλλιτεχνών!
Γύρω από την πλατεία, αλλά και στη συνοικία του Αγίου Νικολάου συναντάμε τα ομορφότερα κτίρια, τα λεγόμενα «κουκουλόσπιτα» που αποτελούσαν κατοικίες, αλλά παράλληλα φιλοξενούσαν χώρους εκτροφής μεταξοσκώληκα και επεξεργασίας του μεταξιού. Ανάμεσά τους ξεχωρίζει το ερειπωμένο σήμερα σπίτι του Ελβετού ευγενή Φάβρ που έζησε εδώ με τη γυναίκα του στα τέλη του 19ου αιώνα.
Ο περίπατος στις παλιοκαιρίτικες γειτονιές ανασύρει μνήμες που αναδύονται από τα ρυτιδιασμένα αρχοντικά, τα σιωπηλά καλντερίμια, τα ξεθωριασμένα εμπορικά μαγαζιά και τις όμορφες εκκλησιές. Στην έξοδο του χωριού προς Μεγαλόβρυσο θα δείτε το εντυπωσιακό κτήριο του παλιού παρθεναγωγείου. Από την πλατεία του Μεταξοχωρίου μπορείτε να ακολουθήσετε για λίγο τον δασικό δρόμο που οδηγεί στο ορεινό χωριό Ανατολή για να δείτε το εντυπωσιακό βυζαντινό κτίσμα του υδραγωγείου με τις αλλεπάλληλες πέτρινες καμάρες.
Αρχοντικό Μεγαλόβρυσο
Από το Μεταξοχώρι ο δρόμος συνεχίζει μέσα σε πανδαισία πράσινου, για το χωριό Μεγαλόβρυσο (4 χλμ.). Θα το συναντήσετε σε υψόμετρο 600-700 μέτρων, αμφιθεατρικά κτισμένο πάνω σε ομαλή και έντονα δασωμένη πλαγιά. Ο οικισμός ξεδιπλώνεται σε δυο μεγάλες γειτονιές που τις χωρίζει μια ρεματιά.
Το παλιό όνομά του ήταν Νιβόλιανη, σλάβικης προέλευσης, μια και οι πρώτοι κάτοικοι, γεωργοί και κτηνοτρόφοι, εγκατασταθήκαν εδώ, προερχόμενοι από την περιοχή της σημερινής Σερβίας. Είναι χαρακτηρισμένος παραδοσιακός οικισμός καθώς στις νοικοκυρεμένες γειτονιές του εκτός από τα καλοδιατηρημένα παλιά, πέτρινα σπίτια, θα δείτε επίσης μερικές από τις ομορφότερες βρύσες της Θεσσαλίας! Η παλαιότερη από τις πολλές εκκλησιές που υπάρχουν διάσπαρτες στο χωριό, είναι η τρίκλιτη, ξυλόστεγη Βασιλική της Παναγίας η οποία κτίστηκε το 1639 στη θέση προϋπάρχοντος βυζαντινού ναού, ενώ στη συνοικία Μεσοχώρι δεσπόζει ο μεγαλόπρεπος ναός του Αγίου Γεωργίου.
Μελιβοία ή Αθανάτη
Από το Μεγαλόβρυσο εύκολα θα έχετε πρόσβαση στο χωριό Μελιβοία. Αν η πρώτη εντύπωση είναι αυτή που μετρά για εσάς, η Μελιβοία θα σας συνεπάρει με τις όμορφες γειτονιές που μοιάζουν να ποζάρουν μέσα σε φυσικό κάδρο θεόρατων δέντρων. Μέχρι το 1928 το χωριό ονομαζόταν Αθανάτη, ενώ το σημερινό του όνομα οφείλεται στη Μελιβοία, σύζυγο του Μάγνη, γενάρχη των Μαγνητών, του αρχαίου ελληνικού φύλου που κατοικούσε στην περιοχή του Πηλίου και της Όσσας. Οι κάτοικοι θα σου πουν χαμογελώντας ότι είναι απόγονοι του Φιλοκτήτη, του γνωστού ήρωα του Τρωικού πολέμου που κατείχε το τόξο του Ηρακλή. Εδώ και αιώνες η πατροπαράδοτη ενασχόληση των ντόπιων είναι η κτηνοτροφία. Ωστόσο η Μελιβοία είναι πασίγνωστη επίσης για τους καταπράσινους και αποδοτικούς οπωρώνες της που παράγουν γευστικά μήλα, κεράσια, κάστανα, καρύδια και αχλάδια εξαιρετικής ποιότητας.
Το Φθινόπωρο που τα φυλλώματα όλων των φυλλοβόλων αρχίζουν να αποκτούν τις ζεστές κοκκινοκίτρινες αποχρώσεις, οι εξοχές γύρω από τη Μελιβοία μοιάζουν με χρωματική έκρηξη, ένα χάρμα οφθαλμών καθώς ποζάρουν με φόντο το σκούρο και ανταριασμένο βαθύ μπλε του Αιγαίου. Από Μελιβοία εύκολα θα κατηφορίσετε προς την απλωτή παραλία της Βελίκας και αν θέλετε θα συνεχίσετε τη δροσερή σας περιπλάνηση σας στα παράλια του Κίσσαβου μέχρι τις εκβολές του ποταμού Πηνειού.
Ανακαλύψτε στα χωριά του Κίσσαβου
Παλιό καλντερίμι
Ιδανικό για πεζοπορία είναι το παλιό παραδοσιακό μονοπάτι που συνδέει την Αγιά με το Μεγαλόβρυσο. Η πορεία ξεκινά λίγο μετά από το μοναστήρι του Αγίου Χρυσοστόμου, στην είσοδο του Μεγαλόβρυσου. Μέχρι την Αγιά να υπολογίζετε 1,5 ώρες.
Ο μαγευτικός καταρράκτης
Η δεύτερη προτεινομένη πεζοπορική διαδρομή είναι προς τον καταρράκτη της Σωτηρίτσας ο οποίος προσεγγίζεται είτε από τη Μελιβοία, είτε από το ομώνυμο χωριό. Και στις δυο περιπτώσεις δεν υπάρχει φόβος να χαθείτε αφού το μονοπάτι είναι σημαδεμένο.
Διαδρομές με 4χ4 στον Κίσσαβο
Θαυμάσια είναι η δασική διαδρομή που συνδέει το Μεγαλόβρυσο, αλλά και το Μεταξοχώρι με το ορεινό χωριό Ανατολή (υψόμ. 950). Επίσης ακολουθώντας ένα πολύπλοκο δίκτυο δασικών δρόμων που διαπερνούν τα πυκνά δάση οξιάς μπορείτε να πάτε μέχρι την Καρίτσα.
Το φαράγγι της Καλυψούς
Εντυπωσιακό και μοναδικής φυσικής ομορφιάς είναι το φαράγγι της Καλυψούς με τους σκαλωτούς καταρράκτες, λίγο ψηλότερα από το Κόκκινο Νερό.
Βυζαντινή μεγαλοπρέπεια
Ανάμεσα στην Αγιά και στο Μεταξοχώρι υπάρχουν πολλά βυζαντινά μοναστήρια και εκκλησίες, άλλα σε καλή κατάσταση, άλλα εγκαταλειμμένα. Ανάμεσά τους ξεχωρίζουν η μονή των Αγ. Αναργύρων (1588) και η μονή Εισοδίων της Θεοτόκου-Αγ. Παντελεήμονος που σύμφωνα με την τοπική παράδοση ιδρύθηκε το 1292.
ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ, ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ: Βερδικούσια, Λιβάδι, μπαλκόνια στο Όλυμπο
Γιατί να καταστρέψεις τις διακοπές σου; ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΠΟΥ ΣΕ ΑΦΟΡΑCopyright photo: Theo Athanasiadis / Views Of Greece
Copyright text: Germaine Alexakis/ Views Of Greece
“Views Of Greece” travel photojournalism – Discover the real Greece with the experts
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση και γενικά η αναπαραγωγή του παρόντος με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά ή συνολικά, συμπεριλαμβανομένων των επιμέρους κειμένων ή και των φωτογραφιών χωρίς τη γραπτή άδεια του δημιουργού, σύμφωνα με τον νόμο Ν.2121/1993 και τη διεθνή σύμβαση της Βέρνης (που έχει κυρωθεί με το ν. 100/1975). Η Πνευματική ιδιοκτησία ανήκει στον δημιουργό και αποκτάται χωρίς καμιά διατύπωση και χωρίς την ανάγκη ρήτρας απαγορευτικής των προσβολών της.