Παγασητικός και Αιγαίο, ειδυλλιακές καλοκαιρινές γωνιές του πιο θαλασσινού νομού της Θεσσαλίας που απογειώνουν τις αισθήσεις, τις ζεστές μέρες του καλοκαιριού…
Copyright photo: Theo Athanasiadis / Views Of Greece
Copyright text: Germaine Alexakis/ Views Of Greece
Γνωστό για τα ορεινά και παραθαλάσσια τοπία του, το Πήλιο είναι ένα μαγικό βουνό που δικαίως το αποθεώνουν οι ταξιδιωτικοί οδηγοί. Αν και τα τελευταία χρόνια, εδώ σε αυτή την γωνιά της Θεσσαλικής γης οι επισκέπτες έχουν αυξηθεί κατακόρυφα και η οικοδομική δραστηριότητα έχει ενταθεί, η ορεινή γεωμορφολογία της περιοχής καταφέρνει και κρατά ακόμη μακριά από μαζικές προσελεύσεις, αρκετές περιοχές.
Για τις βουτιές του φετινού καλοκαιρού θα προτείνουμε πέντε υπέροχους τόπους τόσο στον Παγασητικό όσο και στο Αιγαίο, που διατηρούν το αυθεντικό χαρακτήρα τους χωρίς ωστόσο να τους λείπουν οι βασικές ανέσεις που χρειάζεται ο σύγχρονος ταξιδιώτης.
Όλοι οι προορισμοί προσεγγίζονται με ασφάλτινους δρόμους -ίσως και λίγα χιλιόμετρα σε βατούς χωματόδρομους – , διαθέτουν υποδομή για διαμονή και φαγητό ενώ απέχουν από την πόλη του Βόλου μία με μιάμιση ώρα.
Το Μικρό ακρογιάλι της Μαγνησίας
Ο Λαύκος είναι ένα πανέμορφο και χαμηλών τόνων ορεινό χωριό του νοτίου Πηλίου που απέχει από τον Βόλο 45 χιλιόμετρα. Η φυσική διέξοδος του Λαύκου προς τη θάλασσα είναι η Μηλίνα (5 χλμ.), ένα από τα πιο γνωστά παραθεριστικά χωριά του Παγασητικού κόλπου. Από τον Λαύκο αν κατευθυνθείτε νοτιοανατολικά ακολουθώντας τον οδικό άξονα που οδηγεί στο θέρετρο του Πλατανιά, θα δείτε επάνω στον κεντρικό δρόμο ταμπέλα που δείχνει προς Μικρό.
Ακολουθείστε αυτήν τη διαδρομή άφοβα, καθώς ο δρόμος είναι πλέον στο σύνολό του ασφάλτινος . Τελική κατάληξη το ακρογιάλι Μικρό (10 χλμ. από Λαύκο) με τη ζαχαρένια άμμο, την κρυστάλλινη θάλασσα και την απόλυτη, αυτήν την εποχή, ησυχία. Κατά μήκος της απλωτής παραλίας υπάρχουνε ταβέρνες κυριολεκτικά επάνω στην άμμο, καθώς και μερικά ενοικιαζόμενα δωμάτια. Το ήσυχο χωριό βρέχεται από τα πεντακάθαρα νερά του διαύλου της Εύβοιας που διακρίνεται απέναντι. Στο βόρειο άκρο της παραλίας, εκεί που ξεκινούν τα βράχια, αρχινά ένα μονοπάτι που θα σας φέρει μετά από μια σχετικά εύκολη διαδρομή ενός χιλιομέτρου στο λιμάνι του Πλατανιά.
Βέβαια στον Πλατανιά μπορείτε να έρθετε κα οδικώς από το Μικρό (14 χλμ.) Ερχόμενοι από Λαύκο προς Μικρό, λίγο πριν φτάσετε στην αμμουδιά, θα δείτε δεξιά σας μια ακόμη υπέροχη παραλία. Αφήστε το όχημά σας στην άκρη του δρόμου και περπατήστε για 5 λεπτά μέχρι το ακρογιάλι. Οι βουτιές στα διάφανα νερά του θα σας μείνουν αξέχαστες.
Κατηγιώργης, ένα κουκλίστικο λιμάνι
Σε μια καταπράσινη αγκαλιά της Μαγνησίας, δέκα χιλιόμετρα βορειοανατολικά του Πλατανιά και 65 χιλιόμετρα μακριά από την πόλη του Βόλου, διαγράφεται ο χαρακτηριστικός κυκλικός ορμίσκος του Κατηγιώργη με τον μικρό οικισμό του. Η αλήθεια είναι πως τον Αύγουστο εδώ επικρατεί συνωστισμός, τόσο από τους επισκέπτες που περιδιαβαίνουν τα αξιοθέατα του Πηλίου, όσο και από αυτούς που καταφθάνουν στο μικρό λιμάνι με εκδρομικό σκάφος από την αντικρινή Σκιάθο η οποία απέχει μόλις 2,5 ναυτικά μίλια.
Η μικροσκοπική παραλία μπροστά στο χωριό -όταν δεν έχει πολύ κόσμο- είναι ιδανική για βουτιές καθώς σε μικρή απόσταση βρίσκονται εξαιρετικές ψαροταβέρνες, ιδανικές για φαγητό μετά το μπάνιο. Αν παρ’ ελπίδα δεν βρείτε χώρο να απλώσετε την πετσέτα σας, ή δεν σας αρέσει η παραλία του Κατηγιώργη θα προτείναμε να αναζητήσετε το απλωτό ακρογιάλι της Θεοτόκου με το ομώνυμο εκκλησάκι, κτισμένο το 1827 επάνω σε ερείπια αρχαίου οικοδομήματος –πιθανόν ναού αφιερωμένου στη θεά Αρτεμη-.
Μάλιστα, ίσως εδώ να εντοπίζεται και η γνωστή αρχαία πόλη Σηπιάδα που αναφέρεται από τον Στράβωνα. Επίσης εξαιρετική είναι η γειτονική αμμουδιά Λυρή. Οι πιο ψαγμένοι τραβήξτε για την παραλία του Μουρτιά με τα κάθετα βράχια που ξεπετάγονται σαν κεριά μέσα από τη θάλασσα. Το σημείο κατατάχτηκε το 2005 στην 7η παγκόσμια θέση ως «παραλία απείρου φυσικού κάλλους», ενώ πολύ καλή είναι επίσης και η θαυμάσια αμμουδιά στο Καστρί.
Κάλαμος, υπέροχη παραλία, χαμηλοί τόνοι
Η Αργαλαστή που απέχει από τον Βόλο 50 χιλιόμετρα, είναι το κεφαλοχώρι του Νότιου Πηλίου και σημερινή έδρα του ομώνυμου δήμου. Στην έξοδο του χωριού θα δείτε δεξιά τον ασφαλτοστρωμένο δρόμο που κατηφορίζει με γρήγορες στροφές για τις ακτές του Παγασητικού και το ήσυχο χωριό του Κάλαμου. Πρόκειται για ένα παλιό ψαράδικο χωριό που με την πάροδο του χρόνου και την αύξηση της ζήτησης γης για την κατασκευή κατοικιών, επεκτάθηκε κατά μήκος της ακτής αλλά και στα δασωμένα υψώματα, χωρίς ωστόσο υπερβολές και ογκώδεις κατασκευές. Ακόμη και σήμερα η πεντακάθαρη αμμουδιά και το καταπράσινο τοπίο γοητεύουν τους επισκέπτες.
Ο στενός παραλιακός δρόμος τρέχει κατά μήκος της ακτής και τερματίζει στην άκρη της παραλίας, εκεί όπου ένα μικρό ποτάμι εκβάλει στη θάλασσα. Υπάρχουν ενοικιαζόμενα δωμάτια σε ελάχιστη απόσταση από την ακτή, ταβέρνες και αρκετή ηρεμία, ακόμη και τον Αύγουστο.Η θάλασσα είναι ζεστή, σχετικά ρηχή, κατάλληλη για βουτιές έως και τα τέλη του Οκτώβρη. Σε αυτήν τη θαυμάσια παραλία του Παγασητικού μπορείς να κολυμπάς καθώς θα βλέπεις τον ήλιο να χάνεται στο άκρο του κόλπου, πίσω από τα Ρουμελιώτικα βουνά.
Πάου, το μυστικό του Παγασητικού
Έτσι όπως κατηφορίζει ο δρόμος από Αργαλαστή προς Κάλαμο, μετά από ένα χιλιόμετρο πορείας, θα δείτε στα αριστερά τον στενότερο δρόμο που φεύγει προς το δρυοδάσος. Μετά από 2.5 χιλιόμετρα, θα δείτε μια υπέροχη δασική τοποθεσία με τρεχούμενα νερά. Εδώ ξεχωρίζει το φρουριακής μορφής αναπαλαιωμένο και επισκέψιμο σήμερα μοναστήρι Νικολάου «Πάου» (15ος αιώνας).
Στη συνέχεια ο δρόμος με αλλεπάλληλες στροφές που όμως δεν διαρκούν πάνω από 2 χιλιόμετρα, καταλήγει στην ακτή του Παγασητικού κόλπου. Εδώ θα βρεθούμε μπρος στην πιο όμορφη ίσως παραλία της περιοχής, το λαμπερό βοτσαλωτό ακρογιάλι Πάου με τα γαλαζοπράσινα νερά. Σαν από θαύμα η περιοχή παρουσιάζει υποτυπώδη ανάπτυξη και εκτός από λίγα ενοικιαζόμενα δωμάτια δεν υπάρχει εδώ καμμιά άλλη υποδομή.
Οι βουτιές στα ζεστά νερά του Παγασητικού θα σας μείνουν αξέχαστες. Στη παραλία Πάου μπορείτε να έρθετε πολύ εύκολα και από τον διπλανό ορμίσκο του Χόρτου, νοικιάζοντας κάποιο βαρκάκι με εξωλέμβια.
Καμάρι, στο ανοικτό πέλαγος
Στο βορειοανατολικότερο άκρο του νομού Μαγνησίας, πίσω από βουνά και πυκνόφυτα δάση στο σημείο εκείνο που το Πήλιο σμίγει με το Μαυροβούνι, συναντάμε το ορεινό χωριό Κεραμίδι. Για να φτάσετε ως εδώ θα πρέπει ν’ ακολουθήσετε διαδρομή “ανορθόδοξη”, εντελώς διαφορετική από αυτήν που οδηγεί στους γνωστούς Πηλιορείτικους προορισμούς, καθώς δεν θα χρειαστεί καθόλου να μπείτε στην πόλη του Βόλου. Ερχόμενοι από την εθνική οδό Αθηνών – Θεσσαλονίκης, στον κόμβο του Βελεστίνου θα στρίψετε προς λίμνη Κάρλα και Κανάλια, (προσοχή η σήμανση σε αυτό το σημείο είναι ελλιπής και ίσως μπερδευτείτε λίγο). Μετά τα παραλίμνιο χωριό Κανάλια ο δρόμος ανηφορίζει με απανωτές κορδέλες για το Κεραμίδι και το θαλασσινό του επίνειο το Καμάρι. Αν δεν φυσά βοριάς στο Καμάρι θα απολαύσετε τις καλύτερες βουτιές του καλοκαιρού.
Η παραλία είναι στρωμένη με χονδρή άμμο και βότσαλο και τα νερά κρυστάλλινα και σχετικά βαθιά. Υπάρχουν δυο παραλιακά μπαράκια, άφθονη σκιά από πλατάνια, ντουζιέρες, αποδυτήρια και παρέχονται δωρεάν δημοτικές ομπρέλες και ξαπλώστρες, ενώ επί της παραλίας θα βρείτε μια εξαιρετική ταβέρνα και ενοικιαζόμενα δωμάτια. Βορειοτέρα από το Καμάρι ξεδιπλώνεται η βοτσαλιά του Αι Γιάννη όπου λειτουργεί ταβερνάκι. Για τις βόλτες θα περιοριστείτε στο κοντινό χωριό Κεραμίδι με μια από τις πιο όμορφες πλατείες του Πηλίου με τα κλασσικά καφενεία ολόγυρα που σερβίρουν και φαγητό.
Επίσης αξίζει μια σύντομη εκδρομή στο επίσης ορεινό χωριό Βένετο (20 χλμ. από Κεραμίδι). Εδώ μπορείτε να αναζητήσετε την απίστευτη μικροσκοπική πελαγίσια αμμουδιά Πετρομέλισσο (υπάρχουν ταμπέλες, αλλά ο δρόμος είναι χωμάτινος) και αν έχετε δικό σας σκάφος να πάτε ως τη θαλασσοσπηλιές, μια από τις πιο εντυπωσιακές και απρόσιτες περιοχές του Αν. Πηλίου.
ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ. ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ. Το Γύθειο και οι παραλίες του
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση και γενικά η αναπαραγωγή του παρόντος με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά ή συνολικά, συμπεριλαμβανομένων των επιμέρους κειμένων ή και των φωτογραφιών χωρίς τη γραπτή άδεια του δημιουργού, σύμφωνα με τον νόμο Ν.2121/1993 και τη διεθνή σύμβαση της Βέρνης (που έχει κυρωθεί με το ν. 100/1975). Η Πνευματική ιδιοκτησία ανήκει στον δημιουργό και αποκτάται χωρίς καμιά διατύπωση και χωρίς την ανάγκη ρήτρας απαγορευτικής των προσβολών της.
“Views Of Greece” travel photojournalism – Discover the real Greece with the experts