ΠΗΛΙΟ, Δράκεια – Άγιος Λαυρέντιος, στις αυλές της παράδοσης

Από τις ανεμοδαρμένες οξιές των δασοσκέπαστων κορυφογραμμών του Πηλίου, κατηφορίζουμε στ’ απάνεμα ακρογιάλια του Παγασητικού κόλπου. Σε τούτη  την απόδραση στο βουνό των Κενταύρων, ιχνηλατούμε στα σιωπηλά καλντερίμια της παράδοσης, το αυθεντικό πρόσωπο ενός μυθικού τόπου και ανακαλύπτουμε δυο από τα πιο όμορφα και όχι ιδιαίτερα γνωστά χωριά της περιοχής.

Copyright photo & text: Germaine Alexakis/ Views Of Greece

Διασχίζοντας την  πόλη του Βόλου με κατεύθυνση προς τα χωριά του Παγασητικού, τίποτα δεν σε προϊδεάζει για αυτά που ακολουθούν μόλις λίγα χιλιόμετρα νοτιότερα. Το αστικό τοπίο γρήγορα αποτινάζει από πάνω του τη βουή της πόλης και όσο τα χιλιόμετρα φεύγουν, τόσο αυτό ανακτά τη φυσική του υπόσταση. Κομβικό σημείο η  ζωντανή πολιτεία της Αγριάς (7 χλμ. από Βόλο). Η κωμόπολη αυτή ήταν ανέκαθεν εμπορικό λιμάνι του Παγασητικού. Τα πλοία ξεφόρτωναν τα βιομηχανικά αγαθά, γέμιζαν τ’ αμπάρια με προϊόντα απ’ τη γη των Κενταύρων -λάδι, μήλα, βαρέλια με κρασί, εποχιακά φρούτα- και σάλπαραν ξανά.

Λίγο ψηλότερα πίσω από τα φυλλώματα των ελαιώνων, καρφωμένα θαρρείς στο φαιοπράσινο καμβά των πρανών του Πηλίου  ξεχωρίζουν τα χωριά  Δράκεια και  Άγιος Λαυρέντιος. Δυο ιδιαίτεροι προορισμοί  όπου ο  επισκέπτης θα βρει ακόμα αυτό που ολοένα πια χάνεται απ’ την πολύκοσμη Πορταριά και την κοσμοπολίτικη Τσαγκαράδα. Χρώματα κι αρώματα αλλοτινών καιρών, ησυχία και ρυθμοί που εξακολουθούν να θυμίζουν γνήσια ορεινή κοινότητα και όχι “trendy” κορεσμένο θέρετρο.

Δράκεια, μοιάζει με ζωγραφιά 

Ακολουθώντας τον ασφάλτινο δρόμο που φιδογυρνά για 9 χιλιόμετρα καταλήγουμε στην είσοδο της Δράκειας. Το χωριό μας καλωσορίζει με τα λιθόστρωτα καλντερίμια  και τις πρόσχαρες αυλές γεμάτες κήπους ολάνθιστους, ακόμη και μέσα στην καρδιά του χειμώνα.

Παλαιότερα η Δράκεια βρισκόταν στη θέση Γαλατάς, λίγο ψηλότερα από τη σημερινή θέση του χωριού για λόγους ασφάλειας, καθότι δεν είχε οπτική επαφή με τον Παγασητικό και ήταν αδύνατον να εντοπιστεί από τους πειρατές.  Η πρώτη γραπτή αναφορά στον οικισμό εντοπίζεται το 1615. Με την πάροδο του χρόνου αναπτύχθηκε το εμπόριο λαδιού, μήλων, κάστανων, αλλά και του κρασιού φέρνοντας ευμάρεια στην κοινότητα. Μάλιστα το 1760 λειτούργησε το πρώτο σχολείο. Το  1860 η Δράκεια απαριθμούσε 2500 κατοίκους και ήταν  μετά τη  Μακρινίτσα και Ζαγορά το μεγαλύτερο σε πληθυσμό χωριό του Πηλίου! Το χωριό χωρίζεται σε δύο γειτονιές με ισάριθμες πλατείες. Σε αυτήν της Θυσίας με τον θεόρατο πλάτανο και τη δροσερή βρύση, συναντάμε το ναό του Αγ. Νικολάου. Αξιόλογη είναι επίσης η εκκλησία του Αγ. Σπυρίδωνα με το λεπτοδουλεμένο τέμπλο.

Ανάμεσα στα παλιά σπίτια συναντάς ακόμη παραδοσιακά εργαστήρια ξυλογλυπτικής, ενώ από τα ελάχιστα αρχοντικά που γλίτωσαν τη μανία του εγκέλαδου που βασάνισε αρκετά στο παρελθόν το Πήλιο,  ξεχωρίζει αυτό του Τριαντάφυλλου διακοσμημένο με πανέμορφες τοιχογραφίες του 18ου αι., ξυλόγλυπτα και ζωγραφιστά ταβάνια.

Αγ. Λαυρέντιος, εδώ ο χρόνος σταμάτησε

Αντικριστά στη Δράκεια, αλλά προσπελάσιμος μόνο από τον παραλιακό δρόμο αφού ανάμεσα στα δυο χωριά  κυλά τα νερά του το ρέμα του Βρύχωνα,  βρίσκεται το παραδοσιακό χωριό του  Αγίου Λαυρεντίου (14 χλμ. από Αγριά). Από τα Κάτω Λεχώνια στρίβουμε αριστερά και αφού ανηφορίσουμε τις απανωτές κορδέλες, καταλήγουμε στον πετρόκτιστο οικισμό που βρίσκεται σε ύψος 600 μέτρων. Φτάνοντας στον Άγιο Λαυρέντιο δεν χρειάζεται να είσαι ειδικός για να καταλάβεις ότι εδώ ελάχιστα πράγματα έχουν αλλάξει στο πέρασμα του χρόνου. Τόπος συνάντησης η πλατεία Χατζίνη (Σταθμός ή Κάτω Πλατεία) όπου θ’ αφήσετε το όχημά σας  καθώς από εδώ και πάνω τη σκυτάλη παίρνουν υποχρεωτικά τα… πόδια.

Καλντερίμια διατρέχουν παντού τις πέτρινες γειτονιές. Θα περπατήσετε μέχρι την Κεντρική Πλατεία όπου βρίσκεται ο μητροπολιτικός ναός του Αγ. Δημητρίου με το περίτεχνο ξυλόγλυπτο τέμπλο. Ακόμη ν’ αναφέρουμε τους ναούς του Αγ. Αθανασίου και του Αγ. Απόστολου του Νέου. Για να σχηματίσετε μια ιδέα για την αρχιτεκτονική φυσιογνωμία του Αγίου Λαυρεντίου και να διακρίνετε τις διάφορες φάσεις, μα και τις ποικίλες επιρροές που δέχτηκε η πηλιορείτικη κατοικία στους αιώνες, αναζητήστε το ανακαινισμένο αρχοντόσπιτο του Μάνθου. Επίσης άξιο προσοχής είναι το αρχοντικό Γκλαβάνη με τα πανέμορφα ξύλινα σαχνισιά, αυτό του Κανταρτζή που αποτελεί δείγμα “αιγυπτιώτικου” τύπου κατοικίας, καθώς οι ιδιοκτήτες ήταν πλούσιοι βαμβακέμποροι και του Παπαθανασίου με τα έντονα νεοκλασικά στοιχεία.

Γνωστές και άγνωστες διαδρομές στο Νότιο Πήλιο

Από Χάνια προς Δράκεια 

Αν βρίσκεστε στα δημοφιλή -όλο το χρόνο- Χάνια, μπορείτε εύκολα πλέον να κατηφορίσετε για τις ακτές του Παγασητικού και τη Δράκεια ακολουθώντας τον καινούργιο ασφαλτοστρωμένο δρόμο που δεν τον αναφέρουν οι περισσότεροι χάρτες, καλύπτοντας μια απόσταση 7 χιλιομέτρων μέσα από ανθισμένες μηλιές και κερασιές. Για όσους αρέσκονται στις ευχάριστες περιπέτειες, μια δεύτερη, αλλά χωμάτινη διαδρομή που κινείται παράλληλα με την ασφάλτινη, καταλήγει επίσης στη Δράκεια, μέσα από μια κατάφυτη τοπιογραφία όπου διάφορα δασικά είδη αλληλοσυμπλέκονται (6 χλμ. σε δρόμο στενό και λασπωμένο). Η διαδρομή αυτή είναι θαυμάσια να γίνει και με τα πόδια ή με ποδήλατο βουνού, αφού η πορεία από τα Χάνια ως τη Δράκεια είναι στο σύνολό της κατηφορική.

Από τα πέτρινα καλντερίμια στα δάση με τις οξιές 

Μια άλλη επίσης ορεινή διαδρομή ξεκινά από τον Άγιο Λαυρέντιο και διατρέχει τις απόκρημνες πλαγιές του Πηλίου με τελικό προορισμό τον χώρο στάθμευσης του χιονοδρομικού κέντρου στη θέση “Αγριόλευκες”. Συνολικά θα καλύψετε μια απόσταση 8 χιλιομέτρων σε σχετικά βατό χωματόδρομο που όμως είναι προσπελάσιμος από τον Απρίλιο και μετά, απολαμβάνοντας την αεροπορικών διαστάσεων θέα στις ακτές του Παγασητικού. Παντου, ιδίως την άνοιξη θα δείτε τρεχούμενα νερά και μια φύση που κυριολεκτικά οργιάζει.

Φτάνοντας στα Χάνια μη σας ξεγελάσουν οι υψηλές θερμοκρασίες  των παραθαλάσσιων περιοχών. Εδώ στα 1500 υψόμετρο ο καιρός παραμένει  παγερός ακόμη και την άνοιξη κι αν θέλετε ν’ απολαύσετε μια βόλτα ανάμεσα στις φρεσκομπουμπουκιασμένες οξιές, καλό θα ήταν να είστε και ανάλογα ντυμένοι.

Στο Νότιο Πήλιο από το βουνό 

Εξαιρετικά ενδιαφέρουσα είναι η ορεινή διαδρομή που ξεκινά από την Αγριά και κατευθύνεται προς τα χωριά Βλάσια, Πινακάτες, Βυζίτσα Μηλιές. Στα Άνω Λεχώνια 2 χλμ, μετά τη διασταύρωση προς Άγιο Λαυρέντιο αξίζει να αναζητήσετε τον Πύργο του Καραγιάννη, ένα από τα πιο παλιά κτίσματα του Πηλίου, αλλά και τους πύργους του Κοκοσλή και του Ολύμπιου.

Δράκεια, μνήμες και θύμησες

 Δυο ήταν οι μεγάλες καταστροφές που γνώρισε το όμορφο αυτό κεφαλοχώρι του Πηλίου. Το Δεκέμβρη του 1943 οι Γερμανοί εκτελούν 118 άντρες-το σύνολο σχεδόν του ανδρικού πληθυσμού- για αντίποινα. Σήμερα ένα  απέριττο μνημείο θυμίζει την άδικη θυσία τους. Έπειτα ήρθαν οι σεισμοί του 1955 που ισοπέδωσαν ολόκληρες γειτονιές καταστρέφοντας τα περισσότερα από τα όμορφα αρχοντικά.

Πηλιορείτικο σπίτι από το χέρι Ηπειρώτη

Η οικονομική ανάπτυξη της Δράκειας προσέλκυσε την αφρόκρεμα των μαστόρων της εποχής που κατάγονταν από την Ήπειρο, γνωστοί σε όλα τα Βαλκάνια. Έτσι άρχισαν να εγκαθίστανται εδώ με τις οικογένειές τους ονομαστοί κτιστάδες, ξυλουργοί και αγιογράφοι. Ανάμεσά τους και ο Γιάννης Παγώνης καταξιωμένος αγιογράφος από τις Χιονιάδες του Γράμμου. Μικρό τμήμα απ’ το έργο του που  διασώθηκε από τους σεισμούς του 1955 υπάρχει στο ναό του Αγ. Γεωργίου.

Άγιος Λαυρέντιος, ορμητήριο επαναστατών

Το 1878, μόλις 57 χρόνια μετά τον αποτυχημένο ξεσηκωμό του ‘21 και την καταστροφή του Αγίου Λαυρεντίου από τους Τούρκους (1823), οι Θεσσαλοί ξεσηκώνονται και πάλι κατά της Οθωμανικής κυριαρχίας και στο Αρχονταρίκι της Μονής του Αγίου Λαυρέντιου οι αντιπρόσωποι των επαναστατημένων του Πηλίου συντάσσουν τη διακήρυξη της Προσωρινής Κυβέρνησης του Πηλίου. Με τη μεσολάβηση όμως των ξένων δυνάμεων οι επαναστάτες καταθέτουν τα όπλα και περιμένουν τα “μαγειρέματα” των διεθνών μεσολαβητών έως το 1881, όταν η Θεσσαλία ενσωματώνεται με την κυρίως Ελλάδα.

Άγιος Λαυρέντιος, το Μουσικό Χωριό 

Εδώ και λίγα χρόνια τους καλοκαιρινούς μήνες διοργανώνεται με επιτυχία η πολιτιστική δράση «Μουσικό Χωριό» από την Αστική μη Κερδοσκοπική Εταιρία Μουσικών Παρεμβάσεων «arTree» σε συνεργασία με την Εταιρία Κοινωνικής Παρέμβασης και Πολιτισμού της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Μαγνησίας (ΕΚΠΟΛ) και το Δήμο Αρτέμιδος.  Στόχος της είναι η παραγωγική ανταλλαγή μουσικών ιδεών και δρώμενων σε διεθνές επίπεδο στο χώρο της τέχνης γενικότερα. Πληροφορίες για τα δρώμενα του φετινού καλοκαιριού:  www.music-village.gr

Δράκεια, το Λαογραφικό μουσείο 

Το παλιό κοινοτικό κτήριο αναπαλαιώθηκε και μετατράπηκε στο Λαογραφικό Μουσείο Αγροτικής και Πολιτιστικής Κληρονομιάς όπου εκτίθενται  παλιά αντικείμενα καθημερινής χρήσης της προπολεμικής και μεταπολεμικής περιόδου, τα οποία τα έχουν δωρίσει οι ντόπιοι. Περισσότερα από 140 είναι τα εκθέματά του και περιλαμβάνουν αντικείμενα αγροτικής παραγωγής και επαγγελμάτων, ενδυμασίας, κοσμημάτων, υφαντικής, οικιακών ειδών και σκευών αγροτικής και κτηνοτροφικής παραγωγής, φωτογραφικό υλικό, βιβλία κ. α.

Από τη Δράκεια στον Άγιο Λαυρέντιο με τα πόδια

Πραγματοποιώντας ένα πολύ ευχάριστο περίπατο που δεν θα ξεπεράσει σε διάρκεια την μια ώρα (3,8 χλμ.) μπορείτε από την πλατεία της Δράκειας να βρεθείτε στην πλατεία του Αγίου Λαυρεντίου. Η διαδρομή πραγματοποιείται σε χωματόδρομο και είναι σημαδεμένη. Στην πορεία σας μπορείτε να επισκεφθείτε τις παλιές εκκλησίες του Αγίου Αθανασίου και της Αγίας Τριάδας (πληροφορίες για τις λεπτομέρειες της διαδρομής θα σας δώσουν στα χωριά).

ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ. ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ: Στις Μηλιές με το “Μουτζούρη”

Γιατί να καταστρέψεις τις διακοπές σου; ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΠΟΥ ΣΕ ΑΦΟΡΑ

“Views Of Greece”  travel photojournalism – Discover the real Greece with the experts

Απαγορεύεται η αναδημοσίευση και γενικά η αναπαραγωγή του παρόντος με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά ή συνολικά, συμπεριλαμβανομένων των επιμέρους κειμένων ή και των φωτογραφιών χωρίς τη γραπτή άδεια του δημιουργού, σύμφωνα με τον νόμο Ν.2121/1993 και τη διεθνή σύμβαση της Βέρνης (που έχει κυρωθεί με το ν. 100/1975).  Η Πνευματική ιδιοκτησία ανήκει στον δημιουργό και αποκτάται χωρίς καμιά διατύπωση και χωρίς την ανάγκη ρήτρας απαγορευτικής των προσβολών της.

• agios lavrentios
• drakia
• pilion
• village
• μουσικό χωριό
• πεζοπορία