Πράσινο και μπλε τα χρώματα που κυριαρχούν σ’ αυτή τη ζωγραφιά της φύσης. Το μάτι ξεκουράζεται στις κορφές των δέντρων, βυθίζεται στις κατάφυτες ρεματιές περνά πάνω απο τις στέγες των χωριών και έπειτα, μ’ ένα αποφασιστικό τίναγμα, τραβά και χάνεται στο διάπλατο Αιγαίο…
Copyright photo: Theo Athanasiadis / Views Of Greece
Copyright text: Germaine Alexakis/ Views Of Greece
Χαζεύεις για λίγο τα μαγαζάκια με τα παραδοσιακά προϊόντα στα Χάνια, γεμίζεις τα μπουκάλια με φρέσκο ζωογόνο νερό από τις κρήνες που υπάρχουν πλάι στο δρόμο, ρουφάς τον παγωμένο, βουνίσιο αέρα και χάνεσαι στην αγκαλιά του σκιερού δάσους οξιάς.
Στη συνέχεια ο δρόμος με μπόλικες στροφές κουλουριάζεται στα πρανή του βουνού και κατηφορίζει για την ανατολική κατάφυτη ακτογραμμή του Πηλίου που θαλασσοδέρνεται από το πέλαγος.
Ευλογημένος τόπος! Όπου και να κοιτάξεις, τρεχούμενα νερά. Ρυάκια ροβολούν τις ρεματιές και γκρεμίζονται από τα υψώματα σχηματίζοντας μικρούς, σκαλωτούς καταρράκτες. Αν υπάρχει «παράδεισος επί γης», σίγουρα την στο ανατολικό Πήλιο νομίζεις πως βρίσκεσαι σε μια από τις πιο όμορφες γωνιές του.
Ζαγορά, ιστορία και παράδοση
Το σλαβικής προέλευσης τοπωνύμιο «Ζαγορά» σημαίνει τον τόπο που είναι πίσω από το βουνό. Μάλιστα παλιότερα τα χωριά του Ανατολικού Πηλίου τα αποκαλούνταν «χωριά της Ζαγοράς». Ήδη από τον 17ο αιώνα η ονομαστή κοινότητα είχε εξελιχθεί σε σπουδαίο βιοτεχνικό και εμπορικό κέντρο με κυριότερη δραστηριότητα των μελών της, την καλλιέργεια μεταξιού και την εξαγωγή του σε πολλές ευρωπαϊκές πόλεις. Επίσης η υφαντουργία και η ναυτιλία γνώρισαν μεγάλη ακμή. Η Ζαγορά υπήρξε πατρίδα του ιστορικού και συγγραφέα Γιάννη Κορδάτου, του βιομήχανου και πολιτικού Κωνσταντίνου Γκλαβάνη και πολλών άλλων προσωπικοτήτων.
Το Ελληνομουσείο το σχολείο του Ρήγα στη Ζαγορά
Τον 18ο αιώνα ιδρύθηκε στη Ζαγορά το πρώτο σχολείο που αργότερα ονομάστηκε «Ελληνομουσείο». Εδώ φοίτησε ο Ρήγας Φεραίος και πολλά προοδευτικά πνεύματα του 19ου αιώνα. Σήμερα λειτουργεί σαν μουσειακός-εκθεσιακός χώρος.
Το Ζαγορίτικο αρχοντικό
Εντύπωση εδώ προκαλούν τα Ζαγορίτικα αρχοντικά. Ο τύπος του σπιτιού που σε πολλές περιπτώσεις θυμίζει πυργόσπιτο, εξυπηρετούσε την ανάγκη των ανθρώπων για ασφαλές καταφύγιο, κυρίως από τις επιδρομές των πειρατών. Όσο όμως η πειρατεία υποχωρούσε, τόσο το Ζαγορίτικο σπίτι γινόταν πιο εξωστρεφές και πρόσχαρο. Στις διώροφες συνήθως κατασκευές που δεχτήκαν επιρροές από την ανατολή, αλλά κυρίως από την λεγόμενη θεσσαλομακεδονική αρχιτεκτονική παράδοση. Στο εσωτερικό του σπιτιού εντυπωσιακά ήταν τα ξύλινα σκαλιστά χρωματιστά ταβάνια, οι ξυλόγλυπτες ντουλάπες, τα χρωματιστά βιτρό που δημιουργούσαν τη ζεστή ατμόσφαιρα του σπιτικού. Τα πιο φημισμένα «μπουλούκια» (ομάδες τεχνιτών) από τα μαστοροχώρια της Κόνιτσας και της Μακεδονίας, δούλευαν εδώ για χρόνια.
Περίπατοι στις γειτονιές της Ζαγοράς
Η πολεοδομική της συγκρότηση μοιάζει μ’ αυτήν της Τσαγκαράδας, αλλά η δόμηση είναι σαφώς πιο πυκνή. Τέσσερις συνοικίες (μαχαλάδες), της Αγίας Κυριακής, της Σωτήρας, του Αγίου Γεωργίου και της Περαχώρας απλώνουν τα σπίτια τους, η κάθε μια γύρω από την δικιά της κεντρική πλατεία, με την εκκλησιά, τη λιθανάγλυφη βρύση, τα καφενεδάκια και τα πλατάνια.
Ο περίφημος μηλιώνας της Ζαγοράς
Σήμερα η κοινότητα της Ζαγοράς είναι η πιο πολυάριθμη του Πηλίου με πληθυσμό 3.000 μόνιμους κατοίκους και η οικονομία της στηρίζεται σχεδόν αποκλειστικά στην καλλιέργεια των μήλων. Όλη αυτή η επιτυχημένη προσπάθεια συντονίζεται από τον Αγροτικό Συνεταιρισμό Ζαγοράς που ιδρύθηκε το 1916. Από τις γειτονιές της Ζαγοράς μπορείτε να ακολουθήσετε κάποιον από τους στενούς χωμάτινους δρόμους που τρυπώνουν στον ανθισμένο μηλεώνα. Περπατήστε χωρίς σχέδιο και πρόγραμμα ανάμεσα στα ανοιξιάτικα δέντρα, κρυφοκοιτάξτε το γαλάζιο του Αιγαίου που προβάλλει πίσω από τα ολάνθιστα κλαδιά, μυρίστε τις ευωδιές της γης.
Χορευτό, η έμπνευση του Δροσίνη
Το Χορευτό ήταν η «σκάλα», το επίνειο δηλαδή της Ζαγοράς. Η πανέμορφη αυτή ακτογραμμή έδωσε έμπνευση στον ποιητή Δροσίνη να γράψει το ποίημα του “Γαλήνη”. Οι αποθήκες αραδιασμένες δίπλα στη θάλασσα, το εκκλησάκι του Αι Νικόλα, οι αγροικίες, η ήσυχη παραλία που κατέληγε στην πλατανοσκέπαστη ρεματιά, είναι εικόνες ξεχασμένες πια. Η γαλήνη χάθηκε και το Χορευτό μεταμορφώθηκε σε καλοκαιρινό πολυσύχναστο, θορυβώδες θέρετρο.
Ονειρεμένες παραλίες γύρω από το Χορευτό
Η παραλία του Χορευτού είναι η πιο πολυσύχναστη της περιοχής αλλά είναι μεγάλη σε μήκος και δύσκολα γνωρίζει τον κορεσμό. Από το βόρειο άκρο της παράλιας του Χορευτού, ξεκινά το μονοπάτι που καταλήγει στο επισης αμμουδερό ακρογιάλι Παρίσαινα.
Από το Πουρί, ο δρόμος κατηφορίζει για το βοτσαλωτό ακρογιάλι της Ελίτσας με το ξωκλήσι των Αγ. Πάντων στην άκρη του βράχου. Ελάχιστα νοτιότερα ξεδιπλώνεται η ακτή Ανάληψη με το χοντρό βότσαλο και με μια από τις καλύτερες ψαροταβέρνες του Ανατ. Πηλίου.
Από το λιμανάκι του Χορευτού, ασφάλτινος δρόμος θα σας φέρει στην αμμουδιά Άγιοι Σαράντα η οποία όμως προσεγγίζεται κι από το χωριό Μακρυρράχη (3,5 χλμ.) .
Η διαδρομή Ζαγορά – Πουρί
Από τη Ζαγορά αξίζει να αναζητήσετε το απόμερο Πουρί (6 χλμ.) το βορειότερο και πιο ανατολικό από τα χωριά αυτής της πλευράς του Πηλίου. Η διαδρομή διατρέχει δάσος και περιβόλια. Στο Πουρί η πλατεία του που είναι διαμορφωμένη σε τρία επίπεδα, δεσπόζει η βασιλική του Αγίου Δημητρίου από τις πιο όμορφες του Πηλίου. Η θέα από τις γειτονιές του χωρίου σε όλο το μήκος της ανατολικής ακτής του Πηλίου είναι απίστευτη.
ΑΝΑΚΑΛΥΨΤΕ
Μονή Ροσόβας
Από Ζαγορά προς Πουρί, θα δούμε αριστερά στο 1,5 χιλιόμετρο (υπάρχει μικρή ταμπέλλα) χωματόδρομο στενό και ανηφορικό. Αν έχετε τετρακίνητο όχημα δεν θα δυσκολευτείτε να τον ακλουθήσατε για 3 χιλιόμετρα ώσπου να φτάσετε στο έρημο σήμερα μοναστήρι της Παναγιάς Ρασόβας με την ιδιαίτερη αρχιτεκτονική (17ος αιώνας) που μοιάζει πνιγμένο σε οργιώδη βλάστηση.
Καταρράκτες Μεγαλόβραχου
Πάνω από τη Ζαγορά σε απόκρημνο πυκνοδασωμένα σημείο αναμεσά στη Ζαγορά και το Πουρί υπάρχουν οι άγνωστοι εντυπωσιακοί καταρράκτες του Μεγαλόβραχου. Από τη μονή Ρασόβας ξεκινά το μονοπάτι που οδηγεί στα ριζά του καταρράκτη, όμως η διαδρομή αυτή χρειάζεται προσοχή και καλό θα ήταν να μην την ακολουθήσετε αν δεν έχετε μαζί σας κάποιον που γνωρίζει καλά τα κατατόπια.
Βρυός, η παραλία και το φαράγγι
Από το Πουρί ακολουθώντας αρκετά δύσβατο χωματόδρομο – τα χαμηλά αυτοκίνητα δύσκολα θα διασχίσουν τα τελευταία χιλιόμετρα- , καταλήγουμε στην παραλία Βρυός ή Οβριός που μοιάζει κυριολεκτικά κρυμμένη μέσα σε πλατανόδασος.
Παλιότερα εδώ υπήρχε το χωριό Μιτζέλα, γνωστό για τους ταρσανάδες του, που καταστράφηκε ολοσχερώς από τους Τούρκους. Σήμερα η παραλία που υπάρχει είναι αγαπημένη όσων θέλουν να κάνουν βουτιές, μακριά από τον συνωστισμό του Χορευτού και του Αι Γιάννη.
Θαλάσσιες σπηλιές
Με εκδρομικό ταχύπλοο που φεύγει από το λιμανάκι του Χορευτού θα προσεγγίσετε –καιρού βέβαια επιτρέποντος- την άγρια, μα και εξωπραγματικής ομορφιάς ακτογραμμή με τις θαλάσσιες σπηλιές που βρίσκεται ανάμεσα στο Βένετο και στο Πουρί. Η περιοχή ήταν γνωστή από την αρχαιότητα με την ονομασία «Ιπνοί» και πιθανόν σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, αυτό να είναι το σημείο όπου καταστράφηκε μεγάλο τμήμα του στόλου του Ξέρξη κατά την εισβολή του στην Ελλάδα (480 π.Χ.).
ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ. ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ: Κεραμίδι, Καμάρι, Βένετο, η άγνωστη πλευρά του Πηλίου
Γιατί να καταστρέψεις τις διακοπές σου; ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΠΟΥ ΣΕ ΑΦΟΡΑ“Views Of Greece” travel photojournalism – Discover the real Greece with the experts
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση και γενικά η αναπαραγωγή του παρόντος με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά ή συνολικά, συμπεριλαμβανομένων των επιμέρους κειμένων ή και των φωτογραφιών χωρίς τη γραπτή άδεια του δημιουργού, σύμφωνα με τον νόμο Ν.2121/1993 και τη διεθνή σύμβαση της Βέρνης (που έχει κυρωθεί με το ν. 100/1975). Η Πνευματική ιδιοκτησία ανήκει στον δημιουργό και αποκτάται χωρίς καμιά διατύπωση και χωρίς την ανάγκη ρήτρας απαγορευτικής των προσβολών της.