Ακολουθώντας γνωστά ταξιδιωτικά μονοπάτια που οδηγούν στην Ζαρούχλα θα παρεκκλίνουμε λίγο από την αρχική μας πορεία για να ανακαλύψουμε τρία από τα πιο όμορφα χωριά της ορεινής Ακράτας που κρύβονται κάτω από τις χιονισμένες κορυφογραμμές του επιβλητικού Χελμού.
Copyright photo & text: Theo Athanasiadis / Views Of Greece
Έχουν περάσει περισσότερα από 30 χρόνια όταν κρατώντας στα χέρια το τιμόνι ενός ετοιμόρροπου Volkswagen – “σκαραβαίου” ανηφορίζαμε τους στενούς χωμάτινους δρόμους από την παραλιακή Ακράτα προς τα ορεινά χωριά της Αχαΐας με προορισμό την παντελώς άγνωστη τότε, λίμνη Τσιβλού.
Από εκείνη την πρώτη ανάβαση θυμάμαι το χαρακτηριστικό αγκομαχητό του αερόψυκτου κινητήρα σε κάθε ανηφορική στροφή, αλλά και το έντονο συναίσθημα που δυνάμωνε καθώς βλέπαμε τον θαλασσινό ορίζοντα να ξεμακραίνει και να χάνεται πίσω από τα βράχυνα ακροβούνια, λες και ο Χελμός μας τραβούσε σαν μαγνήτης, όλο και πιο βαθιά στην αρχέγονη αγκαλιά του.
Αν και πλέον οι δρόμοι έχουν ασφαλτωθεί και διαπλατυνθεί, ακόμη και σήμερα όταν ανεβαίνω αυτό τον ιδιότυπο οδικό ασανσέρ που με φέρνει από το μηδενικό υψόμετρο της θάλασσας, ψηλά στα απόκρημνα αντερείσματα του Χελμού, η συγκίνηση παραμένει σχεδόν πανομοιότυπα έντονη, ίδια όπως εκείνη την πρώτη φορά!
Αφετηρία η Ακράτα και χάραξη πορείας ορεινής
Ξεκινώντας από την Ακράτα, η ανάβαση δείχνει από νωρίς τα… «δόντια» της, καθώς οι αλλεπάλληλες φουρκέτες πάνω στην πλαγιά του βουνού καταπίνουν γρήγορα τις υψομετρικές διαφορές. Περνάμε το χωριό Βαλιμή, συνεχίζουμε μέσα σε δάσος ακολουθώντας μια θαυμάσια διαδρομή και σύντομα συναντάμε τον στενότερο, αλλά επίσης ασφαλτοστρωμένο δρόμο που θα μας οδηγήσει στις όχθες της λίμνης Τσιβλού, μια περιοχή που έχουμε παρουσιάσει εκτενώς σε παλιότερα ταξιδιωτικά μας άρθρα.
Φτάνουμε στα Κλουκινοχώρια
Συνεχίζοντας την αρχική μας πορεία περνάμε από το χωριό Αγρίδι, αφήνουμε πίσω τις διασταυρώσεις που οδηγούν στα χωριά Χαλκιάνικα, Βουνάκι, Αγία Βαρβάρα και λίγο πριν φτάσουμε στη Ζαρούχλα θα στρίψουμε δεξιά προς τα χωριά Σόλος, Περιστέρα, Μεσορρούγι. Η μικρή αυτή συστάδα χωριών απαγκιάζει σε απόκρημνη πλαγιά του Χελμού και μαζί με τα υπόλοιπα χωριά της περιοχής απαρτίζουν την ανθρωπογεωγραφική ενότητα των Κλουκίνων ή Κλουκινοχωρίων.
Οι Κλουκινοχωρίτες ήταν γνωστοί λιθοξόοι και κτιστάδες, ονομαστοί σε όλη την Πελοπόννησο. Είχαν δική τους συνθηματική γλώσσα και μαζί με τους Ηπειρώτες και τους Μακεδόνες μαστόρους, έκτισαν τα ομορφότερα αρχοντικά και εκκλησίες του Μοριά. Τα Κλουκινοχώρια τα έκαψε ο Ιμπραήμ Πασάς, παρόλη την απεγνωσμένη και ηρωική αντίσταση που πρόταξαν οι ντόπιοι πολέμαρχοι Σολιώτης και Πετμεζάς.
Σόλος, αγκαλιά με τα έλατα
Το χωριό Σόλος που αγκαλιάζεται από ελατόδασος, το συναντάμε σε υψόμετρο 1050 μέτρων. Στο χωριό διασώζονται μερικά εντυπωσιακά πέτρινα σπίτια. Ανάμεσά τους ξεχωρίζει ο πύργος του αγωνιστή της Επανάστασης Νικολάου Σολιώτη. Λίγο ψηλότερα συναντάμε τη μεταβυζαντινή εκκλησία του Αγίου Γεωργίου, κτίσμα του 1806, γνωστή για τη θαυματουργή εικόνα της Παναγίας η οποία σύμφωνα με το θρύλο φέρει ακόμα το πλήγμα από το σπαθί του Ιμπραήμ. Στον Σόλο δεν υπάρχει δυνατότητα διαμονής, όμως εδώ θα βρείτε την καλή παραδοσιακή ταβέρνα του Ζιδρόπουλου όπου θα απολαύσετε ντόπια κρεατικά και αν είστε τυχεροί άγρια μανιτάρια μαγειρεμένα με παραδοσιακές συνταγές.
Η «Βρύση της Γκόλφως»
Λίγο έξω από το χωριό, σε δασική τοποθεσία βρίσκεται η περίφημη «Βρύση της Γκόλφως» όπου ο συγγραφέας Σπύρος Περεσιάδης εμπνεύστηκε το θεατρικό έργο «Γκόλφω». Ρωτήστε στην ταβέρνα του χωριού αν ο δασικός δρόμος για την πανέμορφη αυτή τοποθεσία είναι ανοιχτός -καθώς λόγω υψομέτρου πιάνει πολύ χιόνι και πάγο- και αν ναι επιχειρήστε προσεκτικά να πάτε σε αυτήν την ιδιαίτερη τοποθεσία. Λίγο μετά τη «Βρύση της Γκόλφως», κοντά στον δασικό δρόμο προς Ζαρούχλα, περνά το δύσκολο και απόκρημνο μονοπάτι που καταλήγει στη γνωστή από τα αρχαία χρόνια τοποθεσία «Ύδατα της Στυγός» όπου κυλά ο μυθικός καταρράκτης με το αθάνατο νερό, στο οποίο οι θεοί του Ολύμπου έδιναν τον απαράβατο όρκο.
Μεσορρούγι και Περιστέρα, κοντά στα σύννεφα
Αφήνουμε πίσω τον Σόλο και τα έλατά του και ακολουθούμε τον στενό ασφάλτινο δρόμο που μετά από 4 χιλιόμετρα θα μας φέρει στο χωριό Μεσορρούγι, την ιδιαίτερη πατρίδα του συγγραφέα Περεσιάδη που αναφέραμε πριν. Στην πλατεία του χωριού το υψόμετρο είναι 1130 μέτρα, πράγμα που το καθιστά ένα από τα υψηλότερα χωριά του Μοριά. Για φαγητό στο Μεσορρούγι θα βρείτε την εξαίρετη «ταβέρνα του Ντίνου». Σε μικρή απόσταση, στον δρόμο για το χιονοδρομικό κέντρο του Χελμού συναντάμε το Άνω Μεσορρούγι. Ανάμεσα σε Μεσορρούγι και στο χωριό Σόλος, μέσα σε βραχώδη ρεματιά και κοντά στον δρόμο κρύβεται ένας μικρός, αλλά πανέμορφος καταρράκτης. Ζητήστε στην ταβέρνα του Ντίνου -στο Μεσορρούγι – να σας πούνε πως θα πάτε.
Ίσως εδώ στην ευρύτερη περιοχή να βρισκόταν η θέση της αρχαίας πόλης Νώνακρις που όφειλε το όνομά της στην Νωνάκριδα, γυναίκα του Λυκάονα ο οποίος σύμφωνα με τον μύθο ήταν ο πρώτος βασιλιάς της Αρκαδίας. Ένα χιλιόμετρο μακρύτερα από το Μεσορρούγι, σε υψόμετρο 1050 μέτρων, θα συναντήσουμε το χωριό Περιστέρα όπου στην πλατεία του χωρίου, πλάι στον ξενώνα, θα βρείτε την καλή ταβέρνα – ψησταριά «Χελμός».
Που θα μείνετε
Στην πλατεία του χωριού Περιστέρα υπάρχει ο «ξενώνας του Κουτρούλη», τηλ. 6980038088 κα Γεωργία. Στο Άνω Μεσορούγγι ξεχωρίζει το «Αγνάντι» με τα δέκα αυτόνομα σπίτια – ξενώνες, τηλ. 6980713726.
ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ. ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ: Χιονισμένα χωριά της Δυτικής Μακεδονίας για υπέροχα χειμερινά week end
“Views Of Greece” travel photojournalism – Discover the real Greece with the experts
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση και γενικά η αναπαραγωγή του παρόντος με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά ή συνολικά, συμπεριλαμβανομένων των επιμέρους κειμένων ή και των φωτογραφιών χωρίς τη γραπτή άδεια του δημιουργού, σύμφωνα με τον νόμο Ν.2121/1993 και τη διεθνή σύμβαση της Βέρνης (που έχει κυρωθεί με το ν. 100/1975). Η Πνευματική ιδιοκτησία ανήκει στον δημιουργό και αποκτάται χωρίς καμιά διατύπωση και χωρίς την ανάγκη ρήτρας απαγορευτικής των προσβολών της.