ΕΥΒΟΙΑ – Μια Λίμνη στον Ευβοϊκό

Θα ανέβεις ψηλά στα έλατα, θα οδηγήσεις πλάι στην  ακροποταμιά,  θ’ ανασάνεις όλες τις μυρωδιές του δάσους κι εκεί που δεν το περιμένεις, σ’ ένα γύρισμα του δρόμου, ο Ευβοϊκός θα ξεμυτίσει από ψηλά και θ’ απλωθεί σα λίμνη στα πόδια σου… Αν το νόημα είναι στο ταξίδι, σίγουρα η διαδρομή από τη Χαλκίδα μέχρι εδώ, θα σου μείνει αξέχαστη !

Copyright photos & text: Germaine Alexakis & Theo Athanasiadis

Βουνό και θάλασσα, άνθρωπος και φύση, ιστορία και παράδοση όλα είναι εδώ, πάνω στον στενό αυχένα της βόρειας Εύβοιας, ανάμεσα στον κλειστό Ευβοϊκό κόλπο και στο ανοιχτό πέλαγος. Δόσεις  μικρές μα δυνατές, μιας διαχρονικής ταξιδιωτικής συνταγής που αναδύει νοσταλγία…

Λίμνη η νησιωτική πολιτεία

Ο οδικός άξονας που οδηγεί από την Χαλκίδα στις παράκτιες πολιτείες της Βόρειας Εύβοιας κουλουριάζεται  σα φίδι, καθώς επιχειρεί να  διατρέξει κατά μήκος την ορεινή ραχοκοκαλιά του νησιού. Όμως αξίζει τον κόπο να διανύσεις και το τελευταίο χιλιόμετρο μόνο για ν’ αντικρίσεις από ψηλά τις κεραμοσκεπές της Λίμνης να ακουμπούν η μία πάνω στην άλλη την τετράγωνη  συμμετρία τους καθώς ροβολούν την πλαγιά μέχρι τη θάλασσα. Στον πολεοδομικό ιστό της σημερινής ναυτικής κωμόπολης εντάσσονται αρκετά  παλιά νεοκλασικού τύπου κτίρια που ανεγέρθηκαν την εποχή της  ακμής (μερικά από αυτά είναι έργα του  Τσίλερ). Στο κέντρο της πολίχνης δεσπόζει ο επιβλητικός ναός της Παναγίας της Λιμνιώνας με το κομψό  μαρμάρινο καμπαναριό (1879). Όμως η πιο ενδιαφέρουσα άποψη του οικισμού φαίνεται από τη θάλασσα όπου τα παλιά παραδοσιακά σπίτια στέκουν αράδα κατά μήκος του παράκτιου δρόμου δίνοντας την αίσθηση μια νησιώτικης γκραβούρας. Στο βορειοδυτικό άκρο της πολυσύχναστης προκυμαίας υπάρχει η σκήτη του Οσίου Χριστόδουλου, κτήτορα της μονής του Αγ. Ιωάννη της Πάτμου που ασκήτεψε και πέθανε εδώ, το 1111.  Αξιό αναφοράς είναι το Ιστορικό – Λαογραφικό Μουσείο που στεγάζεται σε διώροφο νεοκλασικό κτήριο του 19ου αιώνα.

Λίμνη μια παλιά ιστορία

Και βέβαια η Λίμνη δεν είναι  χθεσινή πόλη. Η περιοχή κατοικείται ήδη από τη 2η χιλιετία π.Χ. Το σημερινό όνομα του οικισμού προήλθε από παράφραση του ονόματος της αρχαία πόλης Ελύμνιο η οποία προϋπήρχε στη θέση της. Στα χρόνια του Μεσαίωνα όταν ο τόπος  μαστιζόταν από πειρατικές επιδρομές,  οι  κάτοικοι πήραν τα βουνά και αναζήτησαν στα γύρω υψώματα που σήμερα είναι  γνωστά   ως «Καστριά» και «Παναγιά», έναν ασφαλή τόπο για να στήσουν ξανά τα σπιτικά τους. Όμως η  σαγήνη της θάλασσας είναι ακαταμάχητη! Άλλο να τη βλέπεις από ψηλά κι άλλο να νοιώθεις το χάδι  της, να ακούς το θυμό της, ν’ ανασαίνεις τη μυρωδιά της. Έτσι, κάπου εκεί στις αρχές του 17ου αιώνα, το Καστρινό Ελύμνιο σιγά-σιγά εγκαταλείπεται και κτίζεται στην παραλία η πολιτεία της Λίμνης που μπολιάζεται πληθυσμιακά με Αιγαιοπελαγίτες. Κτίζουν καλοτάξιδα πλοία κατάλληλα για εμπορία, αλλά και για πόλεμο συνεισφέροντας έτσι στην απελευθέρωση της Ελλάδας.   Στα τέλη 19^ου  αιώνα Ελληνικές και ξένες εταιρείες ξεκινούν τη  συστηματική εξόρυξη του λευκόλιθου που συνεχίστηκε αδιάκοπα ως τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο.

Σήμερα η οικονομία της Λίμνης στηρίζεται στον τουρισμό όμως δεν είναι λίγοι αυτοί που καταπιάνονται ακόμα με την πανάρχαια ενασχόληση της  συλλογής ρετσινιού, την παρασκευή ξυλοκάρβουνου αλλά και την  γεωργία. Αν και παλαιότερα υπήρχαν αρκετοί ψαράδες,  τα επαγγελματικά καΐκια είναι πλέον λίγα. «Τη γεύση που έχει το ψάρι του Ευβοϊκού δεν το έχει κανένα άλλο» λένε ο Στέφανος και ο Μενέλαος, επαγγελματίες ψαράδες από τα γεννοφάσκια τους. «Μόνο που τα ψάρια είναι πια λίγα, τη ζημιά την κάνουν τα μεγάλα “εργαλεία” που  δεν αφήνουν το γόνο να αναπτυχθεί» … Ο Ευβοϊκός είναι γόνιμη θάλασσα. Μια ευκαιρία μόνο χρειάζεται για να γίνει πάλι παραγωγικός και να στηρίξει τους ντόπιους ψαράδες, όπως έκανε ανέκαθεν, από τα χρόνια του Ομήρου.

Βόρειος Ευβοϊκός, πεύκα και άμμος

Βαθιά ανάσα και βουτιά από το μόλο! Γύρω η παρέα επιβραβεύει το μακροβούτι με γέλια και χειροκροτήματα. Ο πιτσιρικάς βγαίνει με καμάρι ξανά στην επιφάνεια του νερού, τινάζει το κεφάλι και δήθεν ακούει αδιάφορος τα ενθαρρυντικά σχόλια των υπολοίπων.  Μικρές οι χαρές αυτής της θάλασσας, όμως μιλούν στην καρδιά ξυπνώντας μνήμες παιδικές, πολύτιμες. Τέτοιες στιγμές θα  έχεις την ευκαιρία να μοιραστείς με τους ντόπιους σε όλο το μήκος της ευβοϊκής ακτογραμμής από τη Μονή Γαλατάκη ως της Ροβιές.

Ακολουθώντας τον δρόμο  που συνεχίζει νότια από την Λίμνη, περνάς τα Κατούνια και περιπλανιέσαι ανάμεσα σε πευκοδάση και εύφορα περιβόλια. Σε όλη τη διάρκεια της θαυμάσιας αυτής διαδρομής θα δεις από τη μια τις παλιές εγκαταστάσεις των ορυχείων λευκόλιθου. Αποθήκες, καμίνια, σκουριασμένες εξέδρες συνθέτουν ένα αλαργινό σκηνικό βιομηχανικής εποχής που άφησε έντονα τα σημάδια της. Από την άλλη θα έχεις αδιάκοπα κοντά σου το γαλάζιο του Ευβοϊκού κόλπου να χαϊδεύει απαλά την ακτογραμμή  αποκαλύπτοντας μικρές λαχταριστές, βοτσαλωτές ακρογιαλιές, από αυτές που ονειρεύεσαι τις κρύες νύχτες του χειμώνα.

Στο τέλος του δρόμου η μονή Γαλατάκη κουρνιάζει στα ριζά του όρους Καντήλι.  Πιθανόν εδώ να βρισκόταν η αρχαία πόλη των Αιγών (προστατευόμενη πόλη του θεού Ποσειδώνα) που αναφέρεται από τον Όμηρο, αλλά και τον Στράβωνα. Το αρχικό  κτίσμα  φρουριακής μορφής, κατασκευάστηκε τον 8ο αιώνα (θεωρείται η παλιότερη μονή της Εύβοιας) πιθανόν πάνω σε ναό του  Ποσειδώνα. Το καθολικό της είναι  αφιερωμένο στον άγιο των θαλασσινών Νικόλαο ενώ το όνομα Γαλατάκη είναι  νεότερο  και   δόθηκε προς τιμήν κάποιου χρηματοδότη της  μονής από το Γαλατά της Κων/πολης.

Δρόμο παίρνω δρόμο αφήνω και φτάνω με ασφάλεια στη Λίμνη

Βόρεια της Λίμνης ξεκινά ο επίσης παραλιακός δρόμος που οδηγεί στα χωριά Χρόνια και Ροβιές. Στους αρχαίους χρόνους  κοντά στις Ροβιές βρισκόταν η  πόλη Οροβιαί  και το ονομαστό μαντείο του Σελινούντιου Απόλλωνα. Σήμερα το  μόνο  που  διασώζεται  από  το  πολυτάραχο παρελθόν είναι  ο  φράγκικος  πύργος  που κτίσθηκε το 1256 από τον Γουλιέλμο Β’ Βιλεαρδουίνο και αργότερα αποτέλεσε κατοικία του ντόπιου Αγά. Επίσης στις Ροβιές, εντύπωση προκαλούν  οι εγκαταστάσεις  του εργοστασίου χαρτοποιίας «Οροβιαί» των αρχών του 20ου  αιώνα. Ολόγυρα η ήπια φυσιογραφία καλύπτεται από  ελαιώνες που παράγουν την περιζήτητη τοπική ελιά, αλλά και πεύκα που σκεπάζουν τις ακρογιαλιές βυθίζοντας τις ρίζες τους στον Ευβοϊκό.

Αυτοί που ξέρουν όμως δεν αρκούνται στα θαλασσινά κάλλη της περιοχής. Τα μονοπάτια που σκαρφαλώνουν στις βραχώδεις και ελατοσκέπατες πλαγιές του όρους Καντήλι αλλά και στο κατάφυτο βουνό Καβαλάρης αποδεικνύονται η χαρά του φυσιολάτρη.

Θαύματα της Ευβοϊκής φύσης

 Ποταμός Κηρέας:  Στην δασωμένη ορεινή ραχοκοκαλιά της Β. Εύβοιας  ανάμεσα στις πτυχώσεις των βουνών της κυλά το ποτάμι του  Κηρέα. Ο θαυμάσιος αυτός φυσικός τόπος, αν και ταλαιπωρείται ιδιαίτερα από τις  ανθρώπινες επεμβάσεις, αποτελεί ένα  από  τα πιο ενδιαφέροντα οικοσυστήματα της Εύβοιας. Θα το καταλάβεις με το που θα μπεις στο δάσος φυλλοβόλων -με κυρίαρχο είδος τον πλάτανο-  που το περιβάλλει, ειδικά όταν αντικρίσεις τον «Μεγάλο Πλάτανο», ένα δέντρο- γίγαντα του είδους «platanus orientalis» (αυτοφυές της Ελλάδας) με ύψος 23 μέτρα,  περίμετρο κορμού 18 μέτρα και πιθανής ηλικίας  600 ετών!

Ο κρυφός καταρράκτης: Δεν θα τον δεις αμέσως, όμως θ’ ακούσεις τον παφλασμό του νερού και θα νοιώσεις την υγράδα της πάχνης του, καθώς θα κατηφορίζεις το στενό, αλλά  διαμορφωμένο μονοπάτι που σε φέρνει κοντά του. Ο λόγος για τον κρυφό καταρράκτη του Δρυμώνα που ρίχνει τα νερά του από ύψους 15 μέτρων. Το τοπίο είναι παραμυθένιο. Σαν φτάσεις στα ριζά του, νοιώθεις σαν να σκορπά ολόγυρα, μαζί με τις υγρές σταγόνες, τα μυστικά του δάσους από το οποίο γεννήθηκε. Αυτός ο μαγικός νεραϊδότοπος προσεγγίζεται από την υπέροχη διαδρομή Ροβιές – Όσιος Δαυίδ( 14^ος αιώνας) -Κερασιά (έξω από τον Δρυμώνα).

Copyright photos & text: Germaine Alexakis & Theo Athanasiadis

“Views of Greece” travel photojournalism: Discover Greece with the experts…

Απαγορεύεται η αναδημοσίευση και γενικά η αναπαραγωγή του παρόντος με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά ή συνολικά, συμπεριλαμβανομένων των επιμέρους κειμένων ή και των φωτογραφιών χωρίς τη γραπτή άδεια του δημιουργού, σύμφωνα με τον νόμο Ν.2121/1993 και τη διεθνή σύμβαση της Βέρνης (που έχει κυρωθεί με το ν. 100/1975).  Η Πνευματική ιδιοκτησία ανήκει στον δημιουργό και αποκτάται χωρίς καμιά διατύπωση και χωρίς την ανάγκη ρήτρας απαγορευτικής των προσβολών της.

• evia
• limni
• traditional
• village
• λίμνη
• μονή Γαλατάκη
• Ροβίες